Jednym z pierwszych problemów gramatycznych, które napotykają osoby zaczynające naukę języka włoskiego jest użycie rodzajnika przed zaimkiem dzierżawczym („mio”, „mia”, „mie” „miei” itd.), poprzedzającymi nazwę członka rodziny. Tymczasem wystarczy trzymać się kilku podstawowych zasad…
- Rodzajnik nie poprzedza przymiotnika dzierżawczego, jeżeli rzeczownik określający pokrewieństwo jest w liczbie pojedynczej np.
mia madre, mio padre, mio zio, mia zia, mia nonna, mio nonno
2. Rodzajnik poprzedza przymiotnik dzierżawczy, jeżeli:
a) rzeczownik określający stopień pokrewieństwa jest w liczbie mnogiej np.
i miei nonni, le mie nonne, i miei zii, le mie cugine
b) rzeczownik określający stopień pokrewieństwa jest zdrobniony np.
la mia mammina, la tua nonnina, la mia cuginetta
c) rodzajnik pojawia się zawsze przy „loro”, zarówno w liczbie pojedynczej, jak i mnogiej
la loro figlia, i loro figli, i loro zii
d) należy użyć rodzajnika, jeśli nazwie pokrewieństwa towarzyszy dodatkowa informacja np. „jego piękna siostra”, „moja ulubiona ciocia”, „jego była żona”, „mój starszy/młodszy brat”
la sua bellissima sorella, la mia zia preferita, la sua ex-moglie, il mio fratello maggiore/minore
I to by było na tyle… Prawda, że to wcale nie jest takie trudne? Poniżej przypominam zaimki dzierżawcze:
io – il mio, la mia, i miei, le mie
tu – il tuo, la tua, le tue, i tuoi
lui/lei – il suo, la sua, le sue, i suoi
noi – il nostro, la nostra, i nostri, le nostre
voi – il vostro, la vostra, i vostri, le vostre
loro – il loro, la loro, i loro, le loro